Νίκαια - Ιστορικά Στοιχεία
Η Νίκαια, γνωστή και ως Κοκκινιά που είναι το παλιότερο όνομά της, είναι προάστιο του Πειραιά. Βρίσκεται περίπου 4 χλμ βορειοδυτικά από το κέντρο του Πειραιά και 8 χλμ δυτικά του κέντρου της Αθήνας. Η Νίκαια είναι μία από τις μεγαλύτερες σε πληθυσμό περιοχές του πολεοδομικού συγκροτήματος της Αθήνας. Η περιοχή αποτελεί την έδρα του Δήμου Νίκαιας - Αγίου Ιωάννη Ρέντη.
Μετονομάστηκε σε Νίκαια τον Σεπτέμβριο του 1940 με το 271 Προεδρικό Διάταγμα. Μέχρι τότε ο δήμος λεγόταν Κοκκινιά. Για να αλλάξει το όνομα όμως έγινε πανελλήνιος διαγωνισμός με χρηματικά έπαθλα από τον τότε δήμαρχο κ.Μήλιο. Στον διαγωνισμό συμμετείχαν 415 πολίτες απ' όλη την Ελλάδα, ακόμα και ομογενείς οι οποίοι έστειλαν την πρότασή τους. Μερικά από τα προταθέντα ονόματα ήταν τα Τροία, Φρυγία, Βασιλειάς, Φοινίκη, Ανατολή, Τραπεζούντα κ.α.. Τελικά υπερίσχυσε το Νίκαια το οποίο είχαν προτείνει 56 άτομα.
Η περιοχή πριν τον Β? Παγκόσμιο Πόλεμο αποτελούταν από καλλιεργήσιμα εδάφη. Η μικτή καλλιέργεια ήταν κοινή. Η αστική ανάπτυξη αντικατέστησε ένα μεγάλο μέρος των καλλιεργήσιμων εδαφών μεταξύ της δεκαετίας του '30 και του '50. Σήμερα το μεγαλύτερο μέρος του δήμου είναι αστικοποιημένο και πυκνοκατοικούμενο.
| Ο ορεινός όγκος του Αιγάλεω με αραιή θαμνώδη βλάστηση βρίσκεται στον Βορρά. Η περιοχή που χρησιμοποιήθηκε ως λατομεία στη δεκαετία του '60 έχει μετασχηματισθεί σε πάρκο, όπου βρίσκεται και το Ολυμπιακό συγκρότημα της Άρσης Βαρών. |  |
Με απόφαση της Ελληνικής κυβέρνησης το 1922 απαλλοτριώθηκαν οικόπεδα στην περιοχή και το ταμείο περιθάλψεως προσφύγων εγκαινίασε τον συνοικισμό Νέας Κοκκινιάς στις 18 Μαρτίου 1923. Ανατέθηκε στον μηχανικό Διονύσιο Κόκκινο να ετοιμάσει τα σχέδια του προσφυγικού συνοικισμού, από το 1924 το έργο ανέλαβε να αποπερατώσει η Επιτροπή αποκαταστάσεως προσφύγων. Σε έκταση 750.000 τετραγωνικών μέτρων ανεγέρθηκαν περί τις 1000 οικίες διώροφες ή μονοκατοικίες που σε αυτές στεγάστηκαν 50.000 πρόσφυγες. Για την κατασκευή των κτιρίων στα τοιχία χρησιμοποιήθηκαν λίθοι μπετόν αρμέ για τα πατώματα και κεραμίδια γαλλικού τύπου για τις σκεπές. Για την δημιουργία του συνοικισμού δαπανήθηκαν 80,279,302 δρχ και στο αρχικό σχέδιο προβλεπόταν δημόσια κτίρια όπως νοσοκομείο, αστυνομία, εκκλησία κτλ τα οποία κατασκευάστηκαν σε δεύτερη φάση με άλλο δάνειο.
Ο συνοικισμός κατοικήθηκε από πρόσφυγες καταγόμενους από μέρη της Μικράς Ασίας και του Πόντου (Σμύρνη, Μαγνησία, Βιθυνία, Μούγλα, Τραπεζούντα κλπ)και μέχρι σήμερα διακατέχεται έντονα από το Μικρασιατικό στοιχείο. Στους δρόμους δόθηκαν ονόματα από την Μικρά Ασία και στην κεντρική οδός το όνομα του Ε.Χαριλάου πρόεδρου της επιτροπής αποκαταστάσεως προσφύγων. Μέχρι το 1925 τέσσερα εργοστάσια ταπητουργίας δημιουργήθηκαν κι πρόσφεραν εργασία στους πρόσφυγες ενώ στήθηκε κι ένα νοσοκομείο 70 κλινών υπό την διεύθυνση της Αμερικανίδας Έντισον.
Στις 17 Αυγούστου 1944 η Κοκκινιά γνώρισε την βαρβαρότητα και μισαλλοδοξία των Γερμανών κατακτητών με την εκτέλεση δεκάδων πολιτών στο «Μπλόκο της Κοκκινιάς», στη Μάντρα της Οσίας Ξένης. Η Νίκαια έχει αναγνωριστεί επίσημα ως μαρτυρική πόλη.
Το 2010 μετά από συνέχιση του νομοσχεδίου Καποδίστρια 2 για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ο Δήμος Νίκαιας ενώθηκε με τον Δήμο Αγίου Ιωάννη Ρέντη και μετονομάστηκε σε Καλλικρατικό Δήμο Νίκαιας - Αγίου Ιωάννη Ρέντη (http://www.nikaia-rentis.gov.gr/).
